Гэта быў, несумненна, самы чаканы дзень для мяне, можа быць, за кожнага ўдзельніка праекта. У цэлым, я лічу гэты дзень як самы важны, таму што ён быў прысвечаны інтэграцыі, калі мы, прадстаўнікі розных краін, традыцый, рэлігій сустрэліся ў імя агульнай рэлігіі, хрысціянства і запала да музыкі. Вядома, мы пачалі дзень з падрыхтоўкi ежы i сняданку разам. Тое, што было дзіўна для мяне сёння раніцай, я пазнаемiўся амаль з усiмi ўдзельнікамі беларускіх і ўкраінскіх гуртоў раней, чым я скончыў есць. Потым мы пачалі нашу дзейнасць мультыкультурнай інтэграцыі з гульні на чале з Ханяй i Ізай. Неўзабаве пасля заняткаў Панi Галіна, дырыжор украінскай групы, падарыла падарункі не толькі арганізатарам праекта, Кацярыне Анушэўскай, але і лідэрам іншых груп, паказаўшы сваю радасць і падзяку за арганізацыю і магчымасць быць удзельнiкам праекта One Voice. З гэтага моманту я ведаў, што ў нас ёсць лепшыя групы гэтага фенаменальнага праекта. Акрамя таго, Панi Галіна і яе каманда выканалі прыгожую песню, якая дадала трохі музычнага выразу ва ўрачыстай абстаноўцы.

Пасля заняткаў мы ўдзельнічалі ў апошняй задачы дня - фотасесіі. Першыя некалькі фатаграфій былi вельмі сур'ёзнымi і сумнымi, нягледзячы на ​​заклікі фатографу аб  непасрэднасцi і натуральнага выгляду. Але ў рэшце рэшт усе групы расслабілiсь і дадалi крыху вар'яцтва, якое дазволіла нам пазнацца з іншага боку.

Калі сесія скончылася ўсе пайшлі сваім шляхам, каб правесці апошнія гадзіны дня: некаторыя, у групах або індывідуальна, адправілiся даследаваць стары горад, а iншыя,  як я, пайшлі ў інтэрнат, каб павячэраць і рана класціся спаць.

Сапраўды, у той дзень мы даведаліся шмат новага пра сябе і пра сваю культуру, краіну. Тым не менш, я адчуваў сябе крыху нездаволеным, дакладней, спадзяваўся, што тое, што ў гэты дзень мы знайшлі,гэта толькі частка, i на працягу ўсяго праекту будзем ад аднаго дня да другога бачыць адзін у адным ўсё больш і больш ...

Milton Vicent, Maciej Turlejski

fot. Kasia Anuszewska